Nowa rzeczywistość w której znaleźli się uczniowie klasy pierwszej wymaga dopasowania odpowiedniej metody nauki czytania. Współczesne dzieci inaczej uczą się języka mówionego i pisanego. Przewaga stymulacji obrazem (telewizor, komputer, telefon, gry multimedialne, billbordy, reklamy, emotikony) uniemożliwia całkowicie stosowanie metod analitycznych (głoskowanie). Dla tych dzieci pojedyncze litery tworzą wzory bez znaczeń.
Uczeń w XXI wieku ma:
znacząco krótszy czas rozmów z dorosłymi,
zaburzony język mediów (postaci z kreskówek z wadami wymowy, duża ilość bajek i programów telewizyjnych w języku obcym),
opóźniony rozwój mowy z powodu przedłużającej się oburęczności, braku pionizacji języka, minimalnych uszkodzeń słuchu (alergie, katary, zapalenie ucha, hałas – centra handlowe),
obniżenia ogólnej sprawności ruchowej, statyczność, spędzanie wolnego czasu w pozycji siedzącej.
Wszystkie te czynniki wpływają na konieczność dopasowania metody nauki czytania do nowego pokolenia. Wprowadzając naukę czytania i pisania należy pamiętać, że każde dziecko rozwija się w swoim indywidualnym tempie. W klasach integracyjnych w szczególności zwraca się uwagę na indywidualizację i odpowiednie dopasowanie metod pracy z uczniem o różnych potrzebach i możliwościach psychofizycznych.
W klasie integracyjnej 1 d uczniowie uczą się czytać zgodnie z metodą analityczno-syntetyczną o charakterze funkcjonalnym. W tej metodzie nauka czytania opiera się na tzw. relacji funkcjonalnej, czyli stosowaniu różnych metod głównie metody analityczno – syntetycznej o charakterze wzrokowym i fonetycznym, fragmentarycznie zaś metody globalnej. Integracja elementów różnych metod w połączeniu z ruchem spowodowała, że analiza dokonywana jest, od wyrazu, poprzez sylabę, do litery lub głoski, a synteza – w odwrotnej kolejności: od litery lub głoski poprzez sylabę do wyrazu.
Wprowadzenie każdej litery musi odbywać się według określanego schematu:
1. Omówienie odpowiednio dobranej ilustracji. Główny element obrazka (potem wyodrębniony wyraz) nosi nazwę, która rozpoczyna się od głoski odpowiadającej wprowadzanej literze.
2. Zwrócenie uwagi na wyraz podstawowy, z którego następnie wydziela się pierwszą głoskę, by później utożsamić ją z wprowadzaną literą.
3. Analiza i synteza słuchowa wyrazu podstawowego oraz wprowadzanie schematu i modelu.
4. Wyodrębnienie z wyrazu podstawowego pierwszej głoski, a później poszukiwanie jej w innych wyrazach znanym dzieciom.
5. Prezentacja litery (wielkiej i małej) będącej podstawą zapisu wyodrębnionej z wyrazu pierwszej głoski. Analiza poszczególnych elementów litery-zwrócenie uwagi na cechy dystynktywne litery.
6. Wycięcie nowej litery z alfabetu ruchomego. Zabawy ruchowe związane z wyglądem graficznym litery.
7. Rozpoznawanie nowej litery wśród innych liter nie zawsze znanych dzieciom.
8. Czytanie połączeń nowej litery z dotychczas poznanymi i tworzeniu sylaby oraz odczytanie samodzielnie przez ucznia wyrazu podstawowego lub tekstu pod obrazkiem.
Nieodzownym elementem nauki czytania są w naszej klasie są różnorodne zabawy, wykorzystujące metodę analityczno-syntetyczną.
